பண்டைத் தமிழ் நூல்களைப் பாதுகாத்த பெருமை தாமோதரம் பிள்ளைக்கே உரியது
பண்டைத் தமிழ் நூல்களைப் பாதுகாத்த
பெருமை தாமோதரம் பிள்ளைக்கே உரியது
தேசிய வீரர்
சி. வை. தாமோதரம்பிள்ளை
செப்டம்பர் 12, 1832 - ஜனவரி 1, 1901, சிறுப்பிட்டி, யாழ்ப்பாணம்
பண்டைய சங்கத் தமிழ் நூல்கள் செல்லரித்து அழிந்து போகாது, தமது அரிய தேடல்கள் மூலம்
அவற்றை மீட்டெடுத்து, காத்து, ஒப்பிட்டு பரிசோதித்து, அச்சிட்டு வாழ வைத்தவர்.
தமிழின் நூல்கள் தொடர்ந்து தமிழ் மக்களுக்குக் கிடைக்க வேண்டும். தமிழின் பெருமையை,
அருமையை தமிழர் உணர்ந்து உயர வேண்டும் என்ற அரிய நோக்கங்களோடு தொண்டாற்றியவர்.
தமிழ்ப் பதிப்புத்துறையின் முன்னோடி.
இவர் தாமோதரனார் வைரவநாதபிள்ளை, பெருந்தேவி தம்பதிகளுக்கு மகனாகப் பிறந்தவர். இளம்
வயதிலேயே தமிழ் இலக்கண இலக்கியங்களையும் ஆங்கிலத்தையும் கற்றுத் தேர்ந்தார். தனது
பன்னிரண்டாவது வயதில் அக்காலத்தில் யாழ்ப்பாணத்தில் புகழ் பெற்று விளங்கிய
வட்டுக்கோட்டை செமினறியில் சேர்ந்து, அறிவியல் துறையிலும் பயிற்சி பெற்றார். அதன்
பின்னர் 1852 இல் அயலூரான கோப்பாயில் போதனாசக்தி வித்தியாசாலையில் ஆசிரியராகச்
சிலகாலம் பணி புரிந்தார்.
1853 ம் ஆண்டு நீதிநெறி விளக்கம் என்னும் ஒழுக்க நெறி சார்ந்த தமிழ் நூலொன்றைப்
பதிப்பித்ததன் மூலம் நூல் வெளியீட்டுத் துறையில் அவருக்கிருந்த ஆர்வம்
வெளிப்பட்டது.
இவர், யாழ்ப்பாணம் வெஸ்லியன் ஆங்கிலப் பாடசாலை (தற்போதைய யாழ்ப்பாணம் மத்திய
கல்லூரி) அதிபராக இருந்த பீட்டர் பேர்சிவல் பாதிரியார் தமிழ் நாட்டில் நடத்தி வந்த
தினவர்த்தமானி பத்திரிகையின் ஆசிரியர் பொறுப்பை ஏற்றுக் கொண்டு 1853 ம் ஆண்டு
சென்னை சென்றார். அத்துடன் சென்னை இராசதானிக் கல்லூரியில் தமிழ்ப் பண்டிதராகவும்
கடமையாற்றினார்.
1858 ல் சென்னைப் பல்கலைக் கழகத்தால் நடத்தப்பட்ட முதலாவது கலைமாணி (பி.ஏ.)
பட்டத்துக்கான தேர்வில் மாநிலத்திலேயே முதல் மாணவனாகத் தேறினார். பின்பு தமிழகம்
கள்ளிக்கோட்டை அரசினர் கல்லூரித் தலைமை ஆசிரியரானார். அதன் பின் அரசாங்க
வரவுசெலவுக் கணக்குச் சாலையில் கணக்காய்வாளரானார். அத்துடன் விசாரணைக் கர்த்தர்
பதவியும் கிடைத்தது.
தொடர்ந்து சட்டம் பயின்ற அவர், 1871ல் ‘பி.எல்’ தேர்விலும் வெற்றி பெற்று,
கும்பகோணத்தில் வழக்கிறிஞராகப் பணியாற்றி, 1884ம் ஆண்டில் புதுக்கோட்டை
உயர்நீதிமன்ற நீதிபதியாக நியமிக்கப்பட்டார். ஆறு ஆண்டுகளுக்குப் பின் ஓய்வு பெற்ற
தாமோதரம் பிள்ளைக்கு 1895 ம் ஆண்டில் அரசினர் ‘ராவ் பகதூர்’ பட்டமளித்துப்
பாராட்டினர்.
பாண்டிய மன்னன் கைகளுக்கே அகப்படாததாக அன்று இழக்கப்பட்டதாய் கருதப்பட்டு வந்த
தொல்காப்பியப் பொருளதிகாரம் அர்ப்பணிப்புடனான அவரது கடும் உழைப்பினால் தேடிக்
கண்டுபிடிக்கப்பட்டு, பரிசோதிக்கப்பட்டு, அச்சிட்டு தமிழ் நாட்டின் பட்டினங்கள்
தோறும் அந்நூலை அவர் பவனி வரச் செய்த போது, அதனை மெச்சி வியந்து பாராட்டாதோர்
எவரும் இருந்ததில்லை. அவரது அப்பணி ஒன்றுக்காகவே அவர் பிறந்த இலங்கைக்கு திராவிடம்
அன்று நன்றி கூறிப் பாராட்டும் நல்கியிருந்தது.
தமது அறுபத்தி ஒன்பதாம் வயதில், 1-1-1901ல் சென்னையில் புரசைவாக்கம் பகுதியில்
தாமோதரம் பிள்ளை மறைந்தார்.
